Ongelukkig op de hoogte

Deze column is verschenen in VEGAN Magazine 143, voorjaar 2025.

Ik ben al ontelbare keren in de afgrond gestort en in mijn kleine rode auto geplet tussen twee vrachtwagens op de snelweg. Alle mensen die ik liefheb kwamen op de meest gruwelijke manieren aan hun einde. Daarom zit ik vaker dan ik kan tellen in de wachtkamer – niet bij de SEH, maar bij de psycholoog. 

Angst vervaagt de kleuren in mijn leven. Mijn hoofd produceert gruwelijke homevideo’s en ziet overal gevaar. Piekeren is mijn tweede natuur, vertel ik mijn psycholoog. Ze vroeg me naar mijn waarden. Zelfontplooiing, authenticiteit en empathie, antwoordde ik. Waarden die samenkomen in mijn veganisme. 

Ooit was ik een vrolijke veganist. Zo eentje die aan iedereen zelf gebakken koekjes uitdeelde, recepten stuurde en vertelde hoe slim varkens zijn. Nu, acht jaar later, heeft mijn veganisme een steeds donkerder randje gekregen. 

Mijn psycholoog vroeg me of ik misschien te streng ben voor mezelf in het uitdragen van deze waarden. Wat ik hoorde was: wil je liever gelukkig onwetend zijn of ongelukkig op de hoogte?

lees verder onder de foto>

Die vraag hoef ik mezelf eigenlijk niet eens te stellen. Ik wil niet wegkijken. Dan draag ik liever de last van het weten – degenen die het onrecht ondergaan, lijden pas echt. Maar niemand heeft er iets aan als ik me zo zwartgallig voel.

Naast het mentale lijden, wat voor mij de afwezigheid van kleur is, geeft veganisme juist kleur aan mijn leven – alle schitterende  kleuren van de regenboog. Mijn veganisme is mijn baken van licht, als een vuurtoren. Het is een bron van geluk, en tegelijkertijd ook een directe verbinding met het zwartste dat bestaat op de wereld.

De gesprekken met de psycholoog helpen me. Ik leer mijn angsten te omarmen; ze leren me wat ik echt belangrijk vind in het leven. Autorijden en afgronden worden daardoor minder eng. Maar het dierenleed, dat blijft doorgaan.

Terwijl ik dit schrijf, zoek ik naar een vrolijke noot, maar ik moet hem je verschuldigd blijven.

Of misschien is de vrolijke noot wel dat jij dit leest. En dat niet alleen mijn veganisme een baken van licht is, maar dat van jou ook. Onze lichten doen het zwart verdwijnen. We zijn met steeds meer. En met ons licht bannen we het zwart uit.